دکلمه امیر خوشاوی شب همیشه نمی مونهمتن دکلمه شب همیشه نمی مونه امیر خوشاویAmir Khoshavi Shab Hamishe Nemimoune ( Deklameh ) شبِ کش‌دارِ زمستون، کودکایِ کار تو میدونسرِ چارراه، لبِ بلوار، شبِ سردِ بی خریداردستایِ کوچک‌شون سرد، دوتا بچه عینهو مردبچگی کردن‌شون کو؟، آرزو؟، چراغِ جادو!؟بازی و بازی و بازی؟، شیطنت؟، زبون‌درازی!؟شورِ هف‌سالگی‌شون کو؟، میونِ ..
دکلمه امیر خوشاوی موقعیت سردمتن دکلمه موقعیت سرد امیر خوشاویAmir Khoshavi Mogheiate Sard ( Deklameh ) چیکه‌چیکه اشکِ بارون، شبِ از یادِ تو رفتهانتظارِ بی‌سرانجام، هرشب و هرروزِ هفته منو این بغضِ گلوگیر، تو وُ بی‌هوا پریدنتو هوادارِ کدومی، منو عشق، یا نرسیدن؟نمیایْ تا گوله‌ی اشک، بشینه تو قلبِ زخمیمی‌میرم اما رو چهره‌ت، نمی‌شینه حتی ..
دکلمه برای سینما لاله از امیر خوشاوی Amir Khoshavi Baraye Cinema Laleh امیر خوشاوی برای سینما لاله امیر خوشاوی متولد نجف‌آبادِ اصفهان می‌باشد. او نوشتنِ شعر را از نوجوانی آغاز کرد و به‌مرور به ترانه‌سُرایی روی آورد. وی تحصیل‌کرده‌ی رشته‌ی “حقوق” و دانش‌آموخته‌ی “انجمنِ سینمایِ جوانانِ ایران” می‌باشد و تجربه‌ی ساختِ فیلم کوتاه ..
متن دکلمه مسافر از امیر خوشاویAmir Khoshavi Hush امیر خوشاوی مسافرپاییز در راه استوَ منسر از پا نمی‌شِناسماز راه که برسداتراق که بکند و کوله‌بارِ زرد-نارنجی-قرمزش را زمین بی‌اندازددوباره شاعر خواهم شددوباره پوستِ چنارهایِ خیس را بو خواهم کرددوباره در کوچه‌باغ‌هایِ پیرِ کسالتکلاغ‌هایِ منفردِ انزوا را نظاره‌گر خواهم شدوَ “فروغ” را به بَر خواهم کشیدپاییز ..
متن دکلمه هیس از امیر خوشاویAmir Khoshavi Hush حسِ تجاوزشدگی و درد، جلویِ چشمِ دوربینِ گستاخعینِ “آخرین تانگو در پاریس”، اشنایدر، براندو، کره، سوراخ! حسِ فشارْ رویِ یه‌دختر که، بی‌پرده می‌گه چی شد و کی بود‌آبِ گل‌آلود شده‌ی “Me Too”، صداش و گم می‌کنه تو مِه‌دود حسِ یه آدم که شده سیبلِ، رمیِ جمراتْ عینهو ..
متن دکلمه زیر زمین خاطرات امیر خوشاویAmir Khoshavi Zirzamine Khaterat ما یه‌مشت خاطره تو فردایِ دور، فردایِ دوری که نزدیکمونه ما یه‌مشت خاطره هستیم منو تو، اینه اون‌چیزی که از ما می‌مونه تلخ و شیرین ماها یه خاطره‌ایم، واسه خنده یا برای اخم‌وتَخممرهمِ یه حسِ خوب یا دردی که، می‌شه ناشی از تداعیِ یه زخم ..
متن دکلمه بر اساس یک داستان واقعی امیر خوشاوی مغزش و می‌پاشهبا یه‌گوله‌‌ی تفنگدور و بر آجانهسارق افتاده به‌چنگ مغزش و می‌پاشهتا رها شه از قفسدنیا زندونه براشخسته‌س از نفس‌نفس آخرِ راهِ فرارتهِ بن‌بستِ سقوطتو سرش صدایِ سوتبعد شلیک و سکوتمغزش و می‌پاشه زیرِ گنبدِ کبودهیشکی‌به‌هیشکی نبودمرگ مثِ یه‌وسوسههمه‌چیزش و ربودمتن دکلمه بر اساس یک ..